Bosworth Toller's

Anglo-Saxon

Dictionary online

sǽ-flód

  • noun [ masculine ]
Dictionary links
Grammar
sǽ-flód, es; m. n.
an incoming tide, flood (as opposed to
ebb)
Show examples
  • Grécas hátaþ malina sǽflód ðonne hyt wixst, and ledon ðonne hyt wanaþ (cf. ledona népflód vel ebba,

    malina

    heáhflód,
      Wrt. Voc. i. 57, 11-12), Anglia viii. 327, 29.
  • Wæs án burg sió wæs néh ðæm sǽ óþ án sǽflód com and hié áwéste

    civitas repentino maris impetu abscissa, atque desolata est,

      Ors. 2, 7; Swt. 90, 20.
  • On ðissum geáre com ðæt mycele sǽflód, and ærn swá feor up swá nǽfre ǽr ne dyde, and ádrencte feala túna,

      Chr. 1014; Erl. 151, 14.
  • Ðises geáres ásprang up tó ðan swíðe sǽflód, and swá mycel tó hearme dyde swá nán man ne gemunet ðæt hit ǽfre ǽror dyde,

      1099; Erl. 235, 24.
  • Sǽflóde

    indruto,

      Wrt. Voc. ii. 48, 27.
the sea, the water of the sea
Show examples
  • Ðá fandode forþweard scipes (

    Noah

    ) hwæðer sincende sǽflód wǽre,
      Cd. Th. 86, 28; Gen. 1437.
  • Heofen and eorþe síde sǽflódas

    coeli et terra, mare,

      Ps. Th. 68, 35.
Etymology
[He lætte bi sæflode ȝearkien scipen gode, Laym. 2630.]
Full form

Word-wheel

  • sǽ-flód, n.