Bosworth Toller's

Anglo-Saxon

Dictionary online

wíce

  • noun [ feminine ]
Dictionary links
Grammar
wíce, an; f.
Wright's OE grammar
§404;
An office, a duty, function
Show examples
  • Ic dó ðæt gé (hyrdas) geswícaþ ðære wícan (

    cessare faciam eos (pastores) ut ultra non pascant gregem,

      Ezech. 34, 10), Homl. Th. i. 242, 13.
  • Bydele gebyraþ ðæt hé for his wýcan sý weorces frigra ðonne óðer man,

      L. R. S. 18; Th. i. 440, 6.
  • Ðá hét se cásere lǽtan león and beran tó ðám cynegum ... and betǽhte ða wícan ðam wælhreówan Ualeriane,

      Homl. Skt. ii. 24, 31.
  • Ne gedyrstlǽce nán lǽwede man ðæt hé wissunge oððe ealdordóm healde ofer Godes ðeówum. Hú dear ǽnig lǽwede man him tó geteón Cristes wícan? Homl. Th. ii. 592, 28.
  • Þonne hig bysega nabbon on heora wícum

    quando vacant,

      R. Ben. 84, 19.
Etymology
[Stiwardas and burþenas and byrlas and of mystlicean wican, Chr. 1120; Erl. 248, 10. Don wiken to do good offices, O. E. Homl. i. 137, 11. Inne here muðes wike (officio), ii. 91, 19. Hie here wiken hem binimeð ðe hie ar noteden, 183, 1. Ure archebiscop mid wurðscipe mucle haldeð his wike, Laym. 29752. He me (the prefect) walde warpen ut of mine wike, Jul. 24, 6. No beggeris blod brynge on hygh wyke, Bote he wolde him seolf byswyke, Alis. 4608. Ich can do wel gode wike, For ich can loki manne wike, O. and N. 603.]
Similar entries
v. wícnian.
Full form

Word-wheel

  • wíce, n.