Bosworth Toller's

Anglo-Saxon

Dictionary online

ǽr

  • adverb
  • conjunction
Dictionary links
Grammar
ǽr, conj.
Wright's OE grammar
§134; §445; §556;
Add:
with indic. (or uncertain)
Show examples
  • Hý hié hindan ofrídan ne meahte, ǽr hié on ðám fæstenne wǽron,

      Chr. 877; P. 74, 18.
  • Hí cwǽdon ðæt Críst nǽre, ǽr hé ácenned wæs of Marian,

      Hml. Th. i. 70, 5.
  • Hit long first wæs ǽr hé út wolde faran tó gefeohte, ǽr him mon sǽde ðæt hié wolden faran tó Italiam,

      Ors. 5, 8; S. 232, 4.
with subjunctive
Show examples
  • Hé hét átimbran ðá burg, ǽr hé ðonan fóre,

      Chr. 919; S. 100, 14.
  • Nánwuht ne byð yfel, ǽr mon wéne ðæt hit yfel seó,

      Bt. 11, 1; F. 32, 30.
with the verb to be inferred
Show examples
  • Ðæt se Fæder wǽre ǽr se Sunu,

      Hml. Th. i. 290, 7.
  • Nán þing næs ǽr hé,

      Hml. S. 1, 65.
  • Blódlǽs is tó forgánne fíftýne nihtum ǽr hláfmæsse,

      Lch. ii. 146, 8.
  • Ðá geácsedon ðá consulas ðæt ǽr, ǽr Hannibal,

      Ors. 4, 10; S. 198, 23.
  • Heó cymð ǽr, ǽr ðá wyrðmynðu,

      Past. 209, 16.
  • See ǽr; adv. II. ¶,
Full form

Word-wheel

  • ǽr, adv.; con.