Bosworth Toller's

Anglo-Saxon

Dictionary online

deór

  • noun [ neuter ]
Dictionary links
Grammar
deór, an animal.
Wright's OE grammar
§137; §208; §209; §252; §279; §343; §562;
Show examples
  • Deór

    ferus,

      Ælfc. Gr. Z. 236, 11.
  • God biþ þonne réðra þonne ǽnig wilde deór. Bl. H. 95, 31.
  • Þæt grǽge deór wulf on wealde. Chr. 937; P. 109,

      22.
  • úr byð ... fela frécne deór,
      Rún. 2.
  • Se camal ꝥ micla dear,

      Lk. L. 18, 25.
  • Se micla dear,

      Mk. L. 10, 25.
  • Of camele ðǽm deáre,

      Mt. p. 19, 11.
  • Wildu diór þǽr woldon tó irnan and stondon swilce hí tamu wǽron, Bt. 35, 6; F. 168, l. Deór and neát

    bestiae et universa pecora,

      Ps. Th. 148, 10.
  • Wildu deór and neáta gehwilc,

      Dan. 389.
  • Hálig feoh and wilde deór,

      Gen. 202.
  • Holmes læst and heofonfuglas and wildu deór, 1516.
  • Manna pað semila, deóra pað

    callis,

      Wrt. Voc. i. 37, 42.
  • Dióra,

      Met. 26, 92.
  • Leó, deóra cénost,

      Exod. 322.
  • Fugel oððe fisc on sǽ, oððe on eorðan neát, feldgangende feoh, oððe on westenne wildra deóra þæt grimmeste,

      Seel. 82.
  • Sum biþ on huntode ... deóra drǽfend,

      Crä. 38. þú
    þurh deóra gripe deáðe sweltest, Jul. 125.
  • Deárum

    bestiis,

      Rtl. 178, 7.
Add
Similar entries
v. wilde-deór.
Full form

Word-wheel

  • deór, n.